Visie

Ik heb hele sombere periodes gekend. Het leek alsof een doodgraver me op de hielen zat. Ik deed alles wat ik kon om hem achter me te laten.

Tot ik me omdraaide en zei: ‘Ik ben bang voor je, bang dat jij me opvreet, kapot maakt. Wat wil je van me?’

De doodgraver antwoordde: Ik wil je brengen naar alles wat jij levend begraven hebt’.

Het doorwerken van neuroses en doorvoelen van ooit in het lichaam vast gezette gekwetstheid vormt geen doel op zich. Dit soms stugge, veel toewijding vragende werk, dient in mijn ogen iets weidsers, dan alleen het worden van een functionelere burger.

Namelijk: het je weer opnieuw verbonden weten met je oorspronkelijke levensenergie, met je weten en ervaren dat je intrinsiek waardevol, kostbaar bent. Dat er met jouw geboorte liefde ter wereld kwam. Dat dat je essentie is.

BodyMind psychotherapie, coaching en beweging helpen weer doen beleven wie je ook weer was. Op beleven leg ik hier de nadruk: aan een hoofd vol inzichten heb je niets wanneer het er op aan komt. Weten dat niet ook een ervaren is, vervliegt. Daarom houd ik zo van lichamen: ze zijn een volstrekt eerlijke bron van informatie, van ijken, herijken en: van beklijven.

The Singing Body Company - Visie
mama-in-de-wolken

Jaren geleden, vers studerend bij Bodymind Opleidingen, werd ik 's nachts wakker uit een nare droom over niet vertrouwd worden. Ik gaf licht. Uit elk van mijn celletjes scheen energie. Dit is de basisbouwsteen van alles, dacht ik. Van de sterren, de aarde, van de bomen, de stenen. Van verdriet, van plezier. Van mij, van iedereen. En de grondstemming ervan is vreugde. Waar ik me ooit, of nog, een banneling op aarde voelde; ik realiseerde me dat ik dat nooit geweest was.

Ik realiseerde me ook dat ik me op de een of andere manier had leren schamen voor dit levenslicht. Vreemd, om zoiets universeels menen te moeten verbergen.

Ik denk echter dat ik niet de enige ben, die zich ooit genoodzaakt heeft gevoeld zich er van af te snijden. Omdat ik bepaald niet de enige ben, die zich er niet in herkend wist. laat staan gevierd. Het je niet herkend voelen in je essentie is onverdraaglijk, want het leven verandert in een zinloze exercitie, waarin het lichtende geschenk dat jij bent, niet ontvangen wordt. Die ondraaglijke pijn, waarvan ik denk dat het de kernpijn van de mensheid is, wordt verbannen naar het onderbewuste. Maar werkt ontwrichtend door. Ik denk zelfs dat hij vanuit dat niet bewuste donker, oorlogen kan veroorzaken: van zinloos leven naar zinloos geweld. Van pijn voelen naar pijn doen. Van leegte ervaren naar woestenij creëren.

Gelukkig zijn er wegen die helpen te her-verbinden. Uiteindelijk is daar mijns inziens zelfs geen ontkomen aan.

Wil je meer lezen over mijn levensvisie, lees dan: 'Van Wond naar Waarde'